
Guneh
Di vê berhevoka çîrokan a bi navê “Guneh”ê de, nivîskarê
nemir Qedrî Can pazdeh çîrokên cihêreng bi zimanekî nazdar û şîrîn pêşkêşî me
dike.
Di xwendina berhemên Qedrî Can de, mirov tê dibîne ku Qedrî
Can pêşengê nûjenîyê ye û wî bi rastî jî tefşoyê yekem di rêya çemê nûjenîyê de
çikandiye; mirov digihîje wê bawerîyê ku ji nav nifşê serdema Hawarê, ê herî
nêzî gîyanê ciwanîyê, niwênerê nûjenxwazîyê û dijminê klasîzmê Qedrî Can e. Ev
yek hem ji şêweyê bikaranîna wî ya zimên û hem ji naveroka mijarên wî dîyar
dibe.
Piranîya çîrokên Qedrî Can li ser rabihurîyê û dema
zarokatîyê ne. Di çîroka “Serencam”ê de, nivîskar serpêhatîya xwe û birayê xwe
Fethî ya zarokatîyê tîne zimên. Di çîrokê
de, nivîskarê me xwe wekî sûcdar û gunehkarê mirina birayê xwe dibîne ku em bi
xêra vê çîrokê temenê nivîskêr jî dinasin.
Çîroka “Rovîyê xapînok” ji folklora Kurdî hatiye wergirtin. Mijara çîrokê
li ser xapandin û rîpên rovî ye, li ser pepûkî û çavpehnkirina kewk û çêçika
mirîşkan e.
Di çîroka “Sehên Zozanan” de, nivîskar wekî ku serpêhatîya vê çîrokê jê re
hatiye gotin dinivîse. Dibêje: “Çîroka sehên zozanan ne derew e û ne tiştekî
xeyalî ye. Min, bi çavê xwe nedîtiye, lê min bi guhê xwe bihîstiye…”
Bi
zimanekî rewan û qelemeke zêrîn, pêşengê nûjenîyê û berdevkê kenegirîya
zarokatîya xwe û me, Qedrî Can me di çivangeyên çîrobêjîya xwe ya hestyar de
dizîzikîne.